Life in South-East Asia mainly means trade, food preparation, eating, and constant moving from one place to another. But under no circumstances on foot! Walking is for those silly tourists! Asians always use vehicles. Even if the distance isonly 100 m. Hence, there are so many bikes, motorbikes, scooters, rickshaws and tuk-tuks.
Please forgive us for getting you bored with more photos of the bazaars. You can hardly avoid them here. The Central Bazaar, the Russion Bazaar, and many others are right in the centrre or outside it. The Central Bazaar was built in 1937 and still perfectly serves it purpose. It catches your attention with its architecture. You may even admire it. There's no air-conditioning inside but the temperature is always livable.
At 5 pm we took a little ship to go for a sunset cruise on the Mekong. Its a local attraction.
In 2004, the museum was starved for funds and the guides (former inmates) were annoyed that those who had sent people to their doom there had yet to be prosecuted. Has this situation changed?
Świat staje się coraz mniejszy. Nie dosyć, że można polecieć w najdalsze zakątki świata, to jeszcze można przesyłać zdjęcia, pisać komentarze, maile, prowadzić rozmowy bez kabla. To jest niesamowite! Jeśli tak dalej pójdzie, to wkrótce będziemy mogli przenosić się na zasadzie teleportacji, rozkładać na czynniki pierwsze i fruwać w przestworzach jak ptaki, albo … pyłki.
Targowiska i bazarki bardzo kolorowe, bez zadęcia w porównaniu z naszymi europejskimi marketami, gdzie kupujesz np. bazylię w klimatyzowanym wnętrzu, nie dosyć, że zwiędłą, to jeszcze bez smaku, ale za to z Włoch. Na Waszych zdjęciach produkty wyglądają na bardzo świeże, apetyczne i do szybkiej konsumpcji. Wcale się nie dziwimy, że tyle tam punktów gastronomicznych, a ludzie stale coś jedzą. No i mogą też poćwiczyć na świeżym powietrzu.
U nas odwilż i popaduje deszcz ze śniegiem. Te 40° po powrocie będziecie wspominać z rozrzewnieniem.
Pozdrawiamy i czekamy na więcej.
Dar i Mar