W „Teatrze Małym”, przy deptaku Bogusława, monodram „Zabić Prezydenta” w wykonaniu aktora Teatru Współczesnego – Arkadiusza Buszko.
Aktor wciela się w samego zabójcę – Niewiadomskiego.
My, widzowie musimy ocenić, czy broni go, czy potępia. Czy chce tylko wyjaśnić motywy zbrodni, czy też usprawiedliwić je?
No i najważniejsze pytanie; Czy życiorys Niewiadomskiego nie jest przypadkiem ostrzeżeniem dla nas? Dzisiaj?
..
„Dla jednych psychopata, którego należy potępić, dla innych obiekt kultu i niedościgniony wzór. Spektakl o Eligiuszu Niewiadomskim, zabójcy pierwszego prezydenta RP Gabriela Narutowicza jest próbą zrozumienia człowieka, szukania analogii, odniesień do współczesności i poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie – jaki jest właściwy klucz do zrozumienia istoty tego zabójstwa? Dlaczego Niewiadomski, Polak, katolik, ojciec i mąż, ceniony artysta myślał, że ratuje kraj? Dla kogo – i dlaczego, jeśli w ogóle – został bohaterem...? Sztuka Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka z Arkadiuszem Buszką w roli Niewiadomskiego, to kolejna artystyczna współpraca tego trio.”
Z wielką przyjemnością patrzyłem na jednego z moim ulubionych aktorów szczecińskich, który znakomicie odtworzył kontrowersyjną postać zabójcy Narutowicza.
A potem znowu w „Pleciudze”, w konkursie głównym:
„BigMouth"
z Antwerpii, Belgia
.jpg)
„Ten, kto dobrze dobiera słowa, może najsłabszy argument uczynić najsilniejszym. Prawda absolutna nie istnieje. To jedynie ładne kłamstwo dla tych, którzy pragną władzy nad światem lub po prostu ręki ukochanej osoby.
W swoim mistrzowskim spektaklu Valentijn Dhaenens oddaje hołd 2500 lat oratorstwa. Genialnie splatając razem fragmenty przełomowych przemówień postaci takich jak Wielki Inkwizytor, Sokrates, Mohammed Ali i Osama Bin Laden, Bigmouth pokazuje, że chwyty retoryczne niewiele się zmieniły.
Stojąc na pustej scenie, mając przed sobą jedynie pięć mikrofonów, Dhaenens z niesamowitą energią przemierza kazania, wypowiadające wojnę przemowy, pożegnania, zawierające ostateczne argumenty wystąpienia, zwycięskie przemowy i panegiryki z różnych czasów.”
Cokolwiek powiemy, cokolwiek chcemy przekazać innym, cokolwiek chcemy osiągnąć przemawianiem – jedno jest pewne – od wieków wszytko się powtarza – wszystko już było!
W spektaklu największą wartością było genialne aktorstwo Belga.
