Spacer po Starym Mieście (przy temperaturze 5 st. C i silnym wietrze) potwierdził wszelkie zastrzeżenia wobec tego miejsca: nieprzebrane tłumy turystów z całego świata zaburzają trochę przyjemność napawania się niezaprzeczalnym urokiem Pragi sprzed wieków.
Uciekamy więc w stronę centrum w poszukiwaniu głowy Franza Kafki, czyli : Hlavy Franze Kafky.
„Pomnik Franza Kafki zrealizowany został w formie ruchomej głowy przedstawiającej podobiznę pisarza. Na pomnik artysty składają się 42 ruchome warstwy blachy nierdzewnej mierzące łącznie 11 m wysokości i ważące 39 ton, oplecione kablami o łącznej długości kilometra. Warstwy napędzane są silnikiem i obracają się niezależnie od siebie.
Popiersie tego niemieckojęzycznego pisarza pochodzenia żydowskiego, nierozerwalnie związanego ze stolicą Czech, stworzył David Černý w listopadzie 2014 roku. Pomnik zlokalizowany jest w okolicy centrum handlowego Quadrio, stacji metra, ratusza oraz budynku towarzystwa ubezpieczeniowego, w którym Franz Kafka pracował jako urzędnik.”
Wracając do naszego apartamentu zatrzymujemy się, aby zastanowić się, czy podoba nam się tzw. Tańczący Dom.
„Tańczący Dom to budynek biurowy. Wspólne dzieło czeskiego architekta Vlado Milunića i amerykańskiego architekta Franka Gehry’ego. Budowa zaczęła się w 1994, a została ukończona w 1996 roku.
Od pierwszego spotkania w 1992 roku w Genewie Gehry i Milunić zaczęli opracowywać oryginalny pomysł Czecha, składającego się z dwóch zmiennych części, statycznej i dynamicznej, mające symbolizować przejście Czechosłowacji od reżimu komunistycznego do demokracji parlamentarnej.
Gehry pierwotnie nazwał dom Fred i Ginger (po słynnych tancerzach Fred Astaire i Ginger Rogers) - dom przypomina parę tancerzy, ale ta nazwa jest obecnie rzadko stosowana.
Tańczący dom jest budynkiem w stylu dekonstruktywistycznym.*
Bardzo nietradycyjna konstrukcja przez długi czas była obiektem kontrowersji. Wszystko ze względu na styl, w jakim budynek powstał. Tańczący dom wyróżniał się spośród barokowych i gotyckich, co zdaniem niektórych wprowadzało architektoniczny zamęt. Ówczesny prezydent Czech Vaclav Havel poparł ten projekt, mając nadzieję, że budynek stanie się centrum działalności kulturalnej.”
*Dekonstruktywizm w architekturze, zwany także dekonstrukcją, to rozpoczęta w późnych latach 80. XX wieku kontynuacja architektury postmodernistycznej. Charakteryzuje się krzywoliniowymi kształtami, które służą zaburzeniu i przemieszczeniu takich elementów architektury jak konstrukcja szkieletowa oraz bryła. Końcowy efekt wizualny obrazowany przez budynki w wielu dekonstruktywistycznych „stylach” charakteryzuje się stymulującą nieprzewidywalnością i kontrolowanym chaosem.
