Dziś część trzecia Mitów, częściowo bardzo poważna: o owocach niezdrowej miłości!
Minotaur (zazwyczaj przedstawiany jako człowiek z głową byka, jednak czasem w postaci istoty z torsem i głową człowieka, od pasa w dół zaś z ciałem byka.
Został zrodzony ze związku Pasifae, żony Minosa, i byka zesłanego przez Posejdona. Minos obiecał złożyć zwierzę w ofierze, jednak tej obietnicy nie dotrzymał. Posejdon zemścił się, sprawiając, że Pasifae zapałała do byka miłością.
Groźny Minotaur został zamknięty przez króla Krety Minosa w zaprojektowanym przez Dedala Labiryncie, który znajdował się pod pałacem w Knossos.
Minos pokonał Ateńczyków i zażądał, żeby co 9 lat (według innych wersji – co roku, co 3 lata), 7 młodzieńców i 7 panien było przysyłanych w ofierze Minotaurowi (w jednej z wersji mitu jako kara za śmierć Androgeosa, syna Minosa). W trzeciej turze jako ofiara zgłosił się królewicz Tezeusz, który miał za zadanie zabić potwora. Minotaur strzegł labiryntu.
Tezeuszowi pomogła mu córka Minosa, Ariadna, zauroczona odwagą młodzieńca, która za pomocą kłębka nici ułatwiła mu powrót z Labiryntu, a magiczny miecz pozwolił zabić Minotaura.
W ten sposób Tezeusz wyprowadził Ateńczyków żywych z Labiryntu, w którym zabił Minotaura.
Teraz ja:
Cóż winien był biedny Minotaur? Nie on zawinił, a taki miał ciężki los!
I tak oto dzieci cierpią za winy grzesznych rodziców!
