Z ciekawostek naszego codziennego funkcjonowania:
Pieczywo kupujemy u przemiłej Belgijki Sandy, która dojeżdża na skuterze do Kampot pięć razy w tygodniu 25 km z Kep i tu przesiada się na motor obwoźnego sklepiku, z którego sprzedaje produkty piekarni belgijskiej (!).
Umówiliśmy się, że od listopada Sandy będzie zostawiać nam zamówione chleby, bułki, bagietki, croissanty i inne słodkie wyroby. Rano stacjonuje przy bulwarze, do którego mamy 250 m.
Jeżeli przesadzimy z zamówieniem – sami będziemy musieli „wrąbać” te słodkości. Niektórzy z nas nie będą mieli z tym problemu…
Jak widzicie w Kambodży wielu ludzi ma pomysł na życie z dala od swego kraju, a Kampot jest szczególnym miejscem, gdzie zgromadziło się nas – „białasów” całkiem sporo. Zresztą na nich i turystów spoza Azji liczymy w naszym bistro, bo przecież Kambodżanie nie spędzają czasu w barach.
A co robią w wolnych chwilach – trochę później opiszę.
