Życie towarzyskie Khmerów to życie rodzinne.
Celem całego życia jest posiadanie licznej rodziny - wielu dzieci.
Wobec braku systemu opieki społecznej to dzieci są gwarancją spokojnej starości. To inwestycja na emeryturę!
Pytani przeze mnie moi nauczyciele języka khmerskiego, jaki jest cel ich pracy, zawsze na pierwszym miejscu odpowiadają: pomoc finansowa rodzicom.
Waga tych więzi rodzinnych jest widoczna na każdym kroku.
Wesele to bardzo ważne wydarzenie rodzinne i społeczne. Poświęcę temu kiedyś oddzielny reportaż.
Dziś opiszę inną uroczystość.
Na naszej ulicy, na skrzyżowaniu, dwa dni temu rozbito duży namiot. Chyba na kilkanaście wieloosobowych stołów.
Wieczorem bardzo głośno zaczęła grać muzyka. Cała okolica miała się dowiedzieć, że tu będzie uroczystość ku czci zmarłego.
Bardzo głośna muzyka polegająca na monotonnym, powtarzającym się uderzaniu w struny tradycyjnego instrumentu muzycznego (rodzaj ksylofonu) nie dawała nam spokoju przez wiele godzin.
I tak było do późnego wieczora i potem przez kolejny dzień.
Dziś rano od 6:00 wszystko zaczęło się od nowa i koło godziny 8:00 wyruszył kondukt, przy jeszcze głośniejszej muzyce z magafonu.
Kondukt przeszedł i przejechał pod naszym domem.
Mieliśmy możliwość obejrzenia tej części uroczystości z naszego balkonu.
Kulturowa różnica pomiędzy Europą i Kambodżą polega głównie na tym, że w Kambodży zdarzenia rodzinne stają się społecznymi i są ogłaszane w niebywale dosadny sposób.
Tu można poczytać i zobaczyć wiecej:
Pogrzeb w Kambodży
