Nasz nowy środek transportu

Pamiętacie dr. Rysia, który spędził w Kambodży rok, a w Takeo, na trzymiesięcznym wolontariacie ujeżdżał rumaka podobnego do tych, którymi porusza się połowa ludności tego kraju?

Osierocił swój ukochany pojazd wyjeżdżając do Polski, a nas poprosił o opiekę nad nim podczas jego nieobecności.

Obawiamy się, że się już nie zobaczą!!

Rumak wymaga generalnego remontu, ale jak na swój wiek - jedzie po przodu!

Paweł oddał maszynę w ręce młodych amatorów - mechaników, który średnio sobie poradzili z doprowadzeniem pojazdu do lepszego stanu.

Adek odebrał motocykl w Takeo (80 km od Kampot) i udał się w drogę powrotną do domu.

Wrócił!

Cały pokryty pyłem drogowym, zmęczony, głodny, ale szczęśliwy, że dojechał bez przeszkód.

Jutro oddamy go (motor, nie Adka) w trochę bardziej profesjonalne ręce do oceny, czy warto inwestować w ten, czy kupić nieco młodszy model.

Kambodżańskim zwyczajem motocykl zamieszka z nami. Oznacza to, że na noc będziemy go wprowadzać do wewnątrz. Tak robią tu wszyscy; z samochodami włącznie. Przecież to członkowie rodziny. Bardzo ważni i potrzebni!

PS 

Kamel przychodzi na mleczko i wołowinkę i... znika. Nie lubi, gdy na niego patrzę!